Az Uyku, Bol Kahve, Biraz Nabokov, Çokça Umut ☔️🦄

Bu hafta ekle-sil süreciyle birlikte, yepyeni "Creative Writing" dersime yeni katılan öğrencilerle de tanıştım ve bir başladık pir başladık okuma-yazma işine. Öykü ve novella nedir, okumanın yazmaya faydaları nelerdir vs. biraz konuştuktan sonra, çocukların çoğunun yüzünde gülümsemeye sebep olan, benim de içimden "ulan ben de şu an hoca değil öğrenci olsaydım da yapaydım şu çalışmayı" dediğim birkaç aşamalı bir yazma alıştırması yaptık, sonra da Nabokov'un "Symbols and Signs" adlı öyküsüyle sembollerin dünyasına ve karanlık Nabokov evrenine daldık.

O kadar çok seviyorum ki teoriyle çok bulandırılmamış, kendini yüzde yüz serbest bırakamadığı noktada bile gençliğin verdiği cesaretle ister istemez özgürce konuşan genç beyinlerle edebiyat tartışmayı, paylaşmayı.

Geçen yıl okul yaz tatiline girmeden romanım Uyuşma'yı, yaz tatili dönüşü okul tekrar açıldıktan kısa bir sonra da öykü kitabım Hadiseler Cereyan Ederken'i konuşmak için okulun soğuk koridorlarında çocuklarla buluştuğumda, içimden "Ya ben yetişkin atölyesi falan değil, gençlerle yazı-çizi konuşacağım şeyler yapmak istiyorum," diye geçirmiştim içimden. Diğer söyleşiler de keyifli elbette, kimsenin hakkını yemeyeyim, ama öğrencilerle/gençlerle yaptığım söyleşiler cidden tadından yenmiyor. Zihinleri hâlâ - biz hocalarına, ebeveynlerine, topluma rağmen - o kadar berrak ve yaratıcı ki. Kendi halinde Youtube kanalım Okuryazar Keçi de biraz bu nedenle ortaya çıktı diyebilirim. Böyle şeyler, hele ki öğrenciler söz konusuysa, erişebilir olmalı bence. Kıytırık bir tost olmuş 80-100 lira, edebiyat atölyesine nasıl para versin bu çocuklar? 

Genç beyinleri özgür bıraktığınızda ortaya çıkabilecek güzelliklerin sınırı yok bence. Ve dün hem içinde -tabii ki- kapılar olan yazı alıştırmasından çıkanları okurken, hem de Nabokov'un öyküsünü birlikte tartışıp onlarda yarattığı izlenimleri aktarırken gözleri parlıyordu hepsinin. 

Ve ben tüm uykusuzluğuma, dersin Cuma sabahının köründe olmasına ve haftayı sürekli kâğıt okuyup galonla kahve tüketerek geçirmeme rağmen, üç ders boyunca gülümsedim. İnsan sevdiği şeyi yapınca ne yorgunluk ön plana geçiyor, ne uykusuzluk ağır basıyor galiba. 

Ve yıllardır dil öğretmenliği yaptığım için sürekli dil bilgisi kontrol etme/düzeltme mecburiyetim -diğer (Hazırlık) sınıfımda devam etse de- burada bir miktar son buldu diye çok mutluyum. Kendi muhteşem evrenlerinde, okudukları bölümlerden bağımsız İngilizce öykü ve şiirler yazıyor bu çocuklar. Şaka değil.  

Oğlum iki yıl kadar önce okul dergisinde İngilizce bir öyküsünü, geçtiğimiz yıl da bana haber bile vermeden şiirlerini yayımlatmıştı. Şaşıp kalmıştım. Ben edebiyat okuduğum halde o kadar uzun zaman cesaret edememiştim ki bir yerlere bir şey yollamaya. Helal olsun, adam MFci, ama benden cesur. Boynuz, kulak ve açık ara geçişler. 💚🧿

Bu çocuklar da öyle işte. Her şeye ve herkese rağmen cesur ve özgür bırakıldıklarında rengârenk, yaratıcı, özgün. Yolları apaçık olsun hepsinin. 

Ve aklımda yine yıllar öncesinden o şarkı. Fame/Şöhret dizisinden. VHS kasede kaydedip defalarca izlediğim, odamda avaz avaz söylediğim, annemle babamın etrafıma ördüğü katı kural duvarlarının içinde kendi özgür, cesur dünyamı yeniden, yeniden, yeniden yarattığım o gençlik yıllarından.

💙