New York - Mad Rush (Aşk da diyebiliriz bir nevi)

The Road to Nowhere?

(Hemen bu noktada alttaki YouTube videosuna tıklamanızı ve yazıyı müzik eşliğinde okumanızı öneriyor Köşenin Delisi. Tercih yine de paşa gönüllerinize ait elbette.) 

Uzun süren bir yazı-çizi sürecinde tıkandığım dönemler olunca kendime bir müzik seçer ve "repeat" tuşuna basarım. Bahsi geçen yazı-çizi işi çeviri olabilir, sona yaklaşan roman dosyası ya da uzunca bir öykü, hiç fark etmez. Ritmin ekstra vurgulandığı ve belli bir örüntüde alçalıp yükseldiği müzikler, tekrar eden sesler, benim duyduğumu duymayan kulaklara son derece monoton gelebilecek aynılıklar, bende trende giderkenkine benzer, bir tür hipnoz/odaklanma/derin düşünce dehlizlerine girme etkisi yaratıyor. Trenin ritmik çufçuflarının tıktıklarının taktaklarının bir süre yol aldıktan sonra zihni uyuşturması ve içindekileri bambaşka bir aleme taşıması gibi.

O zaman buyrun beni tüm ağırlığımla çeken, tıkandığımda peş peşe defalarca dinleyerek yazımı genişleten, yaratımı hızlandıran nefis "lokomotif müziklerden" birine. 🖤 Siz de dinleyin istedim. Siz de binin o en sevdiğiniz trene, kapayın gözlerinizi, başlayın kendi etrafınızda önce usul usul, sonra artan bir hızla deli gibi dönmeye, ve izin verin zihnin tıkış tıkış dolu koridorlarının genişleyip çıkışı sadece sizin bulabileceğiniz dev bir labirente dönüşmesini izlemeye. Birazdan hızlanacak tren, korkmayın. Siz sıkı tutunun gerekirse, ama bırakın zihniniz koşsun.

İyi yolculuklar.