Hoş Geldin ❄️

Ankara bugün bu güzelliğe uyandı. Bahçedeki kedileri ve sokaktaki tüm hayvanları düşünüyorum bir yandan ve sığınacak yer, yiyecek bir şeyler bulmaları için dua ediyorum. Bir yandan da içim pır pır çünkü karı çok seviyorum. Bu tuhaf dünyaya gözlerimi karlı bir günde açtığımdandır belki. Canım Ankara'nın karın aylarca yerden kalkmadığı nice kışlarını birebir yaşadığım içindir. Kurtuluş Parkı'nın, Beytepe'nin, Kızılay'ın, Emek'in, Elmadağ'ın, Eymir'in, ODTÜ'de hem kampüsün hem kütüphanenin camlarından görünen dipsiz ormanın, Ankara sokaklarının ve bahçemizin kar manzaralarını yıllar içinde gördüğüm halleriyle aklıma, kalbime kazımış olmamdandır. Oğluşum küçükken bahçede yaptığımız yamuk yumuk kardan adamlarının çarpık gülümsemeleri hâlâ gözümün önünde capcanlı durduğundandır.

Belki de tabiatımın biraz kışa benzemesindendir. Dışarıdan soğuk, yanına çok yaklaştırmayan, yer yer ürkütüp insanların geri adım atmasına sebep olacak mesafede. Adı üstünde, tabiat. Sadece o soğuk beyazın altındaki neşeli sıcağı, şömine karşısındaymışsınız gibi rahatça konuşabilip güvenebileceğinizi anladığınız ruhu, kitabın-kahvenin-muhabbetin o soğuğa, donukluğa, beyaza adım atmakla kalmayıp kendini kendi zamanında, ağır ağır göstermesini sabırla bekleyenlerin görebildiği.

Hoş geldin kar. Doğum mevsimim, en az mavi denizler, yeşil dağlar, sarı sonbahar ağaçları kadar çok sevdiğim beyaz dost, hoş geldin.