Benjamin Button

Çok hüzünlüydü... Baştan sona her şeyi hüzünlendirdi beni filmin. Halbuki ben eğlenceli, komik, saçmasapan bir şeyler bekliyordum, neden bilmiyorum. Belki gitmeden önce fragmanını bile izlemediğimden ve kitabı da hiç bilmememdendir. Çok beğendim o ayrı, ama resmen üzgün - ama bir yandan da beynimin içinde yanmaya başlayan görünmez bir ışıkla - çıktım filmden. Herkesin "Şöyle ağladım, böyle hislendim," diye anlattığı Issız Adam'dan tek damla gözyaşı dökmeden çıkan ve kendine bir kez daha "taş kalpli" lakabını uygun gören ben, salondan gözlerini silerek çıkan tek insandım sanırım bugün. Epeydir bir film böylesine içlenmeme neden olmamıştı. Tabii bunda epeydir film izle(ye)mememin de katkısı vardır herhalde... ama güzeldi. Komiklik, uçukluk, hatta belki fantastiklik beklentilerimi düşündüğüm şekillerde vermiyordu, ama çok hoştu.

Sevdim seni Benjamin Button.