bir küçük çeviri meselesi 📝

efenim buyrunuz bir mini çeviriye. virginia woolf'un joseph conrad'ın ölümünden sonra kaleme aldığı, ağustos 1924'te times edebiyat eki'nde yayımlanan veda yazısı. parşömen edebiyat'a her zamanki özenli paylaşımları için teşekkürlerimle.

https://parsomenfanzin.com/2024/04/17/joseph-conrad-virginia-woolf/

uzun not: hiç büyük harf kullanasım yok bugün. hatta hepten kaldırırım belki, en azından burada, belli mi olur? malum, çöplük benim. yıllardır adımı da kitap içlerine vs hep küçük harfle yazar dururum zaten. belki  bazı öğrencilerim gibi noktalama işaretlerinden de arındırırım kendimi zamanla. ey özgürlük. yılların eğitimi, eğitimciliği, yazı/çeviri/düzelti deneyimi çöp mü? yok canım. diyor ya ustalar, kuralları iyi öğren ki eğip bükebilesin, bozup yıkabilesin.

takıntılı kuralcılığımla çokça kuralı epey iyi öğrendim şu hayatta. o nedenle yıllarca arka planda bırakıldığını hissetmeye başlayan paşa gönlüm keyfine göre takılmak üzere eski meydana çıkan merdivenli yolun başında göründü. artık kısmet.

neyse, şimdilik takılın bakalım virgüller noktalar kesme işaretleri ve dahi ayrı yazılan her tür minik şey. sizin de sıranız gelir elbet. o zamana kadar kuralcı elif'in tadını çıkarın. 

sen de adımın ilk harfini inatla büyütmekten vazgeç otokorekt. zira hem manuel düzelti karşısında pek şansın yok, hem de adı üstünde benim adım yahu. sana mı soracağım nasıl yazacağımı.