Ses 1-2

Bir yıldır yazmamışım neredeyse buraya. Yarım kalan bir şeye baştan başlamak sıfırdan başlamaktan daha zor oluyor sanki. Yüksek lisans jürimi kaçırıp programdan atıldığımda ve beş yıl sonra afla tezime kaldığım yerden devam etmeye başladığımda da aynı şeyi düşünmüştüm. Yarım bıraktığım öykülere, romanlara geri döndüğümde de, kağıt üzerinde olmasa bile kafamın içinde bir şeyleri sıfırlamam gerekiyor; yoksa gitmiyor, ilerletemiyorum.

Ve bazı şeyleri de yarım bıraktığını sanıyorsun, ama aslında bıraktığın yerde bitmiş olmaları gerektiği için geri dönüşü olmuyor. 

Öğreniyorum. Hala. 

Bu blog hangi kategoriye giriyor göreceğiz ilerleyen günlerde.. Yarıda kalmış ama zor da olsa bir dönüşü olacak mı, yoksa bitmiş gitmiş ve zorlamanın manası yok mu..?

Bakalım..