Nefes

Breath of Providence | Matted Paper Print | Dimitra Milan – Dimitra Milan Prints

Müziği kapattım. Fokurdayan çayın altını da. Çamaşır makinesi, bulaşık makinesi, televizyon.. hepsi kapalı. Buzdolabı çalışıyor mecburen, ama o da kendi ritminde ve çok dikkat çekmeden. Dışarıdan ne olduğunu anlayamadım bir uğultu, arada korna sesleri ve belli belirsiz insan konuşmaları geliyor. Bir de bunları yazarken klavyeden çıkan tıkırtılar. O kadar.

Onun dışında her şey sessiz. Ben. Kedi. Masaya yaydığım kitap ve defterler. Eşyalar. Bardağımda soğumaya yüz tutan çay. Okunmayı bekleyen kağıtlar. Yazılmayı bekleyen roman. 

Nefesimizin doğal akışını net bir şekilde duyabildiğimiz anlar, sessiz kaldığımız anlar. Öfkeden kesik kesik olduğunda, sevinçten hızlandığında ya da panikten daraldığında nefesin kendinden çok hissiyatına tanık oluyoruz sanki. Halbuki sessiz ve tepkisiz şekilde durduğumuz anlarda, doğal haliyle nefesi hem hissediyor, hem duyuyor hem de yaşıyoruz. 

Bizi yaşama bağlayan ve orada tutan şey nefes. Peki biz bu incecik ama çok kıymetli ipliğe ne kadar iyi bakıyoruz? Onu günde kaç kez geriyor, kesiyor, tutuyor ya da dalgalandırıyoruz?

Hiç çaba sarf etmeden, doğal olarak yaptığın, uykunda bile seni yarı yolda bırakmayan ve seni böylesine hayata bağlayan başka kaç şey var nefes almanın dışında? 

Çabasız hali bile böylesine güçlüyken, bir de bilinçli nefes alıp verdiğinizde olabilecekleri düşünsenize..

~

"Feelings come and go like clouds in a windy sky. Conscious breathing is my anchor."

Thich Nhat Hanh - Stepping into Freedom: Rules of Monastic Practice for Novices